Arfua 46

ARFUA 46: Anıların Nefesi

Maç öncesi gerginlik, soyunma odasının havasını titretiyordu. Genç kareteci, rakiplerinin keskin bakışlarına meydan okurken, teninden yayılan koku, sanki yasak bir bahçenin sırlarını fısıldıyordu. Bu Arfua parfüm, şehrin batısında, bin bir anıyla yoğrulmuş o muhteşem doğal parkın ruhunu taşıyordu.

İlk rakip, kaslı kollarıyla hava boşluğuna yumruklar savururken, küçümseyici bir ifadeyle konuştu: “Maç bittiğinde o ‘çiçek bahçesi’ kokun, ter kokunun altında ezilecek.”

Genç kareteci, dudaklarında alaycı bir kıvrımla cevap verdi: “Bu koku, o parkın nefesi. Yüzlerce yıllık anının, bin bir farklı duygunun esintisi. Senin basit terin, bu zenginliği asla bastıramaz.”

İkinci rakip, gözlerini genç karetecinin üzerinde gezdirerek fısıldadı: “O tatlı meyve patlaması… Çarkıfeleğin o egzotik daveti, şeftalinin o baştan çıkarıcı yumuşaklığı… Tehlikeli bir masumiyet sergiliyor.”

Genç kareteci, bakışlarını rakibine kenetleyerek konuştu: “Masumiyetin ardında, o parkın vahşi enerjisi gizli. Armudun o beklenmedik keskinliği, ahududunun o coşkusu ve frenk üzümünün o karanlık cazibesi…”

Üçüncü rakip, burnunu havaya kaldırarak, “Vadi zambağının o melankolik ve romantik fısıltısı da cabası,” dedi. “Sanki kaybedilmiş bir aşkın hüznünü taşıyor.”

Genç kareteci, omuzlarını silkerek cevap verdi: “O hüzün, o parkın derinliklerinden geliyor. Ama altında miskin o hayvani gücü, sandal ağacının o kadim bilgeliği, vanilyanın o sıcak ve sarhoş edici dokunuşu, paçulinin o topraksı ve gizemli imzası, heliotropun o pudramsı ve rüya alemlerine davet eden kokusu var.”

İlk rakip homurdandı: “Bu ‘doğaüstü’ kokunun ringde sana bir faydası olmayacak.”

Genç kareteci, meydan okuyan bir gülümsemeyle cevap verdi: “Bu sadece bir koku değil. Bu, o parkın özgür ruhunun, bin bir yönlü enerjisinin somut hali. Ve o enerji, beni zafere taşıyacak.”

Anıların Nefesi, Ruhun Bin Bir Yüzü.